“Η πόλη, είναι ένα έργο που πραγματοποιείται από όλους όσοι ζουν σε αυτή. Το δημιουργούμε και μας δημιουργεί”

Συναντηθήκαμε με τον Ιάσωνα (Cacao Rocks) ο οποίος μας μίλησε για τη σχέση του με την πόλη και το πώς συνομιλεί δημιουργικά με όλα όσα την απαρτίζουν.

Ο Διονύσης, μας συστήνει τα έργα του Ιάσωνα μέσα από το φωτογραφικό φακό του, μαζί με τη δική του ματιά για την πόλη και την καθημερινότητά της.

Project, βιώματα. Παρατήρηση, δημιουργικότητα. Μία σχέση αγάπης με την πόλη μέσα από εικόνες.

Backyard Opera Athens (BYO): Πείτε μας δυο λόγια για εσάς

Cacao Rocks: Είμαι γεννημένος στον Πειραιά αλλά η μητέρα μου είναι από την Γαλλία. Ο πατέρας μου είναι ο γλύπτης Γιώργος Μέγκουλας. Στην οικογένεια μου είμαστε τέσσερα αδέρφια. Όταν ήμουν 12 χρονών μετακομίσαμε στην Κέρκυρα. Επέστρεψα στην Αθήνα για τις σπουδές μου και από τότε μένω στο κέντρο. Πάντα με ενδιέφερε η δημιουργία και από την εφηβεία μου ζωγραφίζω σε τοίχους και πλέον περισσότερο σε καμβάδες. Οι περισσότεροι με ξέρουν με το ψευδώνυμο μου ‘’Cacao Rocks’’ αλλά εγώ θα ήθελα να λένε ‘’Yassonas’’ που είναι ο τρόπος που έγραψε ο υπάλληλος στην γαλλική μου ταυτότητα το ‘’Ιάσονας’’.

Διονύσης Ανδριανόπουλος: Είμαι γραφίστας και φωτογράφος. Ζω στην Αθήνα.

BYO: Η πόλη είναι ένας καμβάς ή αποτελεί μέρος του έργου?

Διονύσης Ανδριανόπουλος: Και τα δύο. Μακροσκοπικά, είναι έκφραση κοινωνική, πολιτική και υπαρξιακή. Ένα έργο που πραγματοποιείται από όλους μας. Το δημιουργούμε και μας δημιουργεί.

Cacao Rocks: Η Αθήνα είναι ένα έργο από μόνη της. Ένα έργο που το φτιάχνουμε όλοι μαζί εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια. Οι ζωγραφιές που κάνουμε στους δημόσιους χώρους αμφιβάλλω αν θα υπάρχουν τα επόμενα 50 χρόνια, λόγω της φυσικής φθοράς των καιρικών συνθηκών. Λίγες τοιχογραφίες σώζονται από τα παλιά χρόνια. Η αρχαία ζωγραφική έχει χαθεί και την γνωρίζουμε μόνο από περιγραφές ή αντίγραφα, όπως αυτά της Πομπηίας. Πλέον οι τοιχογραφίες όμως απαθανατίζονται από την φωτογραφία η οποία πλέον έχει και αυτή γίνει ψηφιακή. Αν ο ψηφιακός πολιτισμός σωθεί, θα σωθούν και οι τοιχογραφίες μας. Η πόλη λογικά θα ζήσει περισσότερο από όλους μας, εκτός αν βυθιστεί μετά το λιώσιμο τον πάγων και γίνει πεδίο των ψαριών και των φυκιών.

BYO: Γιατί χρησιμοποιείς την πόλη, τα αστικά στοιχεία για να δημιουργήσεις? Θέλεις να αλλάξεις κάτι ή σου αρέσει που είναι μπροστά στα μάτια του κόσμου που ζει σε αυτή?

Cacao Rocks: Η πρόθεση μου ήταν πάντα να κάνω την πόλη πιο όμορφη και ανθρώπινη, έστω μια γωνία της. Γι’ αυτό και διάλεγα τα πιο παρατημένα σημεία της για να δημιουργήσω. Σίγουρα με ενδιέφερε και η επικοινωνία με τους περαστικούς και να εισπράξω κάποια ‘’μπράβο’’. Τα πρώτα χρόνια η προοπτική της καριέρας δεν υπήρχε. Αυτά ξεκίνησαν μετά τα social media. Πλέον οι street artist είμαστε influensers πράγμα που δεν το θεωρώ κακό αλλά προσπαθώ να βαδίζω περισσότερο προς την τέχνη και την ζωγραφική, οπότε και τα τελευταία χρόνια περνάω περισσότερο χρόνο στο εργαστήριο και όχι στους δρόμους, σίγουρα βέβαια και σε αυτό επηρέασε η ιδιαίτερη συνθήκη της πανδημίας.

BYO: Μεγάλη η συζήτηση περί 'ρύπανσης' vs ενός τοπίου στο οποίο έχουν όλοι δικαίωμα να παρέμβουν. Ένα σχόλιο

Cacao Rocks: Το θέμα είναι ποιά είναι η πρόθεση του καλλιτέχνη. Αν θέλει ο καλλιτέχνης να βανδαλίσει ή να ομορφύνει την πόλη. Ρύπανση είναι σε κάθε περίπτωση. Τα σπρέι είναι πολύ βλαβερά για το περιβάλλον και γι’ αυτό και αυτά τα αποφεύγω τα τελευταία χρόνια.

BYO: Σου αρέσει η Αθήνα σαν μέρος να ζεις και να δημιουργείς?

Διονύσης Ανδριανόπουλος: Η σχέση μου με την Αθήνα μοιάζει γονεϊκή. Είναι δεδομένη και ισχυρή, αλλά πάντα θέλω να την ξεπεράσω.

BYO: Πότε ξεκίνησες να δημιουργείς στον δρόμο. Εμπνεύστηκες από κάτι που είχες δει?

Cacao Rocks: Επηρεάστηκα από τα μεγαλύτερα αδέρφια μου που έκαναν skateboard. Ξεφύλλιζα τα περιοδικά τους και έβλεπα τις ράμπες στο Λος Άντζελες που ήταν γεμάτες ζωγραφιές και γράμματα. Το ίδιο διάστημα το 1993 είδα στο MTV τον Bart Simpson να γράφει με spray σε έναν τοίχο στο σχολείο του και ήθελα να το κάνω και εγώ. Το 1997 η θεία μου από την Αμερική μου έφερε μια μπλούζα κόκκινη μάρκας WAIKIKI που στην πλάτη είχε μία στάμπα με μία μαϊμού που έκανε γκραφίτι. Έγινε αμέσως η αγαπημένη μου μπλούζα και μου έδωσε να καταλάβω πως το γκραφίτι είναι ένα μεγάλο φαινόμενο. Πλέον είχα αρχίσει να κάνω και εγώ skate και δειλά-δειλά να κάνω τις πρώτες μου υπογραφές. Έγραφα Jay-man στην αρχή, μετά Briz και πολύ αργότερα Cacao. Επίσης, μεγάλη μου επιρροή ήταν το Hip-Hop συγκρότημα Terror x Crew. Και έγραφα και εγώ TXC στον Πειραιά όταν ήμουν 12 χρόνων, χωρίς όμως να τους γνωρίζω προσωπικά. Όταν πήγα γυμνάσιο μετακόμισα με την οικογένεια μου στην Κέρκυρα και ήμουν μάλλον ο πρώτος που έκανε γκράφιτι στο νησί.

BYO: Τι έχει αλλάξει στην αισθητική της πόλης τα τελευταία χρόνια και πώς επηρεάζει αυτό τη δική σου δουλειά?

Cacao Rocks: Τα χρόνια της κρίσης υπήρχαν πάρα πολλά κλειστά μαγαζιά και εγκαταλειμμένα κτίρια ακόμα και στο κέντρο της πόλης. Ήταν η τέλεια επιφάνεια για να ζωγραφίζουμε. Πλέον δεν υπάρχουν τόσο πολλές ελεύθερες επιφάνειες στο κέντρο αλλά τα μαγαζιά που ανοίγουν ζητούν από τους καλλιτέχνες να τα διακοσμήσουν. Αυτό κάνει την τέχνη του δρόμου λίγο πιο αποστειρωμένη αλλά κάποιες φορές πιο καλή ή τουλάχιστον πιο προσεγμένη. Σίγουρα όμως τα κομμάτια που θα μείνουν στην ιστορία είναι αυτά που έγιναν στα χρόνια της κρίσης.

BYO: Σου αρέσει η Αθήνα σαν μέρος να ζεις και να δημιουργείς?

Cacao Rocks: Ναι, η Αθήνα είναι η αγαπημένη μου πόλη στον κόσμο. Εδώ γεννήθηκα και όταν είμαι μακριά η καρδιά μου πονάει. Οι άνθρωποι της βέβαια είναι σκληροί και όσο μεγαλώνει η πόλη αγριεύει. Αλλά δεν θα την άλλαζα με κάποια άλλη … οκ, ίσως τη Λισαβόνα ή το Παρίσι. Κάποτε έγγραφα στους τοίχους πως η Αθήνα είναι το νέο Βερολίνο. Τώρα πλέον πιστεύω θα γίνει κάτι σαν το Miami. Σε λίγα χρόνια θα έρχονται από όλη την Ευρώπη για να ζουν σε μια μεγάλη πόλη δίπλα στην Θάλασσα και να κάνουν roller με το μαγιό. Έχουμε ακόμα δρόμο όμως για αυτό, ας ολοκληρωθεί το μετρό πρώτα.

BYO: Τι ανταπόκριση έχουν τα έργα σου στον κόσμο, πιστεύεις υπάρχει σύνδεση?

Cacao Rocks: Ο κόσμος τα τελευταία χρόνια έχει αγκαλιάσει την τέχνη του δρόμου γενικότερα. Ναι υπάρχει σύνδεση. Παίρνω μηνύματα από όλο τον κόσμο στα Social. Αν και τα τελευταία χρόνια είναι τόσο πολλά τα έργα στο δρόμο που οι περαστικοί τα έχουν συνηθίσει και δεν κάνουν τόσο εντύπωση όπως πριν από 10 χρόνια. Την πρώτη δεκαετία του 2000 κάθε κομμάτι στο κέντρο ήταν σαν αυτοκόλλητο που το έχει κολλήσει κάποιος εξωγήινος το βράδυ, είχε μια μαγική αύρα που καθήλωνε τους περαστικούς, τώρα οι περισσότεροι άνθρωποι ακόμα και όταν περπατάνε κοιτάνε τα κινητά τους. Έχει χαθεί αυτή η μαγεία. Ίσως εκτιμούν την τέχνη του δρόμου σαν φόντο για τις profile picture τους, το οποίο δεν το κατακρίνω.

BYO: Είναι τα έργα σου πολιτική θέση ή τέχνη?

Cacao Rocks: Δεν θα έλεγα πως είναι πολιτική θέση. Άλλο η τέχνη και άλλο η πολιτική. Σκέψου έναν πολιτικό να ζωγραφίζει μέσα στην βουλή, θα ήταν αστείο. Είναι άλλη δουλειά η μια και άλλη η άλλη. Καλό είναι να μην μπαίνουμε ο ένας στα χωράφια του άλλου. Η σοβαρή τέχνη δεν μπορεί να κάνει προπαγάνδα, την τέχνη απασχολούν ζητήματα αιώνια όπως η αγάπη, η ομορφιά, η ζωή. Οι διαφορές μεταξύ των ανθρώπων, το ποιος θα έχει την εξουσία κι αν ο ένας καταπιέζει τον άλλον σαφώς και είναι σοβαρά ζητήματα αλλά είναι θέματα της πολιτικής. Και οι καλλιτέχνες οφείλουν να ασχολούνται με αυτά αλλά όταν η τέχνη γίνεται προπαγάνδα παύει να είναι διαχρονική. Μπορούν απλά να κάνουν ένα Tweet ή να διαδηλώσουν. Βέβαια έχω γράψει πολλά συνθήματα στους δρόμους της πόλης, ιδιαίτερα στα χρόνια της κρίσης. Αλλά αυτά τα συνθήματα δεν τα θεωρώ τέχνη. Δες τα πολιτικά κολλάζ του Μαγιακόφσκι, δεν μνημονεύονται και ο κομμουνισμός πλέον αντιμετωπίζεται από τα κέντρα της δυτικής τέχνης σαν κάτι το γραφικό. Τα ερωτικά ποιήματα του Μαγιακόφσκι όμως θα τραγουδιούνται και θα αγγίζουν τις ψυχές των ανθρώπων για πάντα. Αυτή η αγνότητα και η αγάπη που προσφέρει η τέχνη είναι ίσως κάτι που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Τότε ναι το να είσαι καλλιτέχνης είναι μια πολιτική πράξη από μόνη της. Αν κάποιος καλλιτέχνης τώρα θέλει να κάνει πολιτική τέχνη μπορεί να κατέβει στον πολιτικό στίβο και να συνδικαλιστεί.

BYO: Η ζωή μας, των ανθρώπων που ζούμε στις μεγάλες πόλεις (ως ρυθμός, στάση, επιλογές, ως ενέργεια) επηρεάζουν την αισθητική και την κουλτούρα μας? Ξέρουμε/θυμόμαστε να απολαμβάνουμε και να επικοινωνούμε?

Cacao Rocks: Πλέον η αισθητική μας και η ζωή μας επηρεάζεται πιο πολύ από τα ψηφιακά μέσα. Οι άνθρωποι περνούν 8 ώρες μπροστά σε υπολογιστές στην δουλειά, μία ώρα στο κινητό στο λεωφορείο παίζοντας Tetris, 2 ώρες στα Social Media και λίγο Netflix πριν κοιμηθούν. Λαμβάνουν τόσες χιλιάδες εικόνες κάθε μέρα που η ίδια η πόλη μοιάζει βαρετή μπροστά σε αυτό το ψηφιακό ‘’καλειδοσκόπιο’’.

BYO: Τι τράβηξε σημαντικά μέσα, όπως οι New York Times, BBC, National Geographic etc στο έργο σου και πώς αυτό επηρέασε εσένα?

Cacao Rocks: Δεν θα έλεγα πως με επηρέασε, ίσως αυτή η αναφορά για εμένα στα διεθνή μέσα έδωσε κάποιο κύρος στην δουλειά μου στα μάτια των άλλων, ιδιαίτερα στο εξωτερικό. Ίσως είμαι ο μόνος Έλληνας που έχει βρεθεί στο εξώφυλλο των New York Times και National Geographic. Αυτό όμως δεν άλλαξε την ζωή μου ούτε το έργο μου. Πιο πολύ με ενδιέφερε να προβάλω την Αθήνα και την Ελληνική τέχνη στο εξωτερικό αλλά δεν μπορώ να πω πως έχω νιώσει κάποια καταξίωση.

Ακόμα κυκλοφορώ με τα μέσα μαζικής συγκοινωνίας και μένω στο εργαστηριάκι μου. Οι ζωγράφοι δεν είναι σαν τους ηθοποιούς ή τους τραγουδιστές, είναι ένα ταπεινό χειρωνακτικό επάγγελμα. Το περασμένο καλοκαίρι με κάλεσε η υφυπουργός τουρισμού στο γραφείο της για να μου πει συγχαρητήρια για το έργο μου και την προσπάθεια μου να βοηθήσω την εικόνα της χώρας μας στο εξωτερικό. Δεν ξέρω αν αυτό σημαίνει κάτι.

BYO: Πείτε μας για κάποια project που ασχολείστε αυτή την περίοδο?

Διονύσης Ανδριανόπουλος: Το τελευταίο διάστημα προσπαθώ να δημιουργήσω έναν πιο ρεαλιστικό διάλογο με όσα κάνω. Χωρίς να εξιδανικεύω τίποτα. Νομίζω ότι ο κόσμος έχει χάσει την επαφή με την πραγματικότητα και είναι πολύ σημαντικό να την ξαναβρεί. Φωτογραφίζω το youth culture στην Αθήνα, παλαιστές, την πόλη, ό,τι τραβάει την προσοχή μου, με σκοπό να τα αγαπήσω και να τα εκτιμήσω περισσότερο. Με το νέο χρόνο σκοπεύω να ασχοληθώ με την έκδοση κάποιων φωτογραφικών βιβλίων.

Cacao Rocks: Αυτό τον καιρό ετοιμάζω μια ατομική έκθεση και ένα βιβλίο. Αλλά κυρίως ψάχνω για εργαστήριο γιατί έπεσα και εγώ θύμα του gentrification.

Cacao Rocks Instagram | Dionysis Andrianopoulos Instagram